Korrika 18
Lekuko barruko mezua
Amets Arzallus
Ama hizkuntza
Ama hizkuntza esaten dugu hizkuntzaz erditzen garelako.
Erditzen esaten dugu amak gu egiten gaituenean guk ere bera egiten dugulako ama, elkar
egitea da erditzea. Antzeko zerbait gertatzen da hizkuntzarekin ere. Hizkuntzak egiten gaitu gu
eta guk egiten dugu hizkuntza. Elkarren lekuko gara. Elkarri emanez bizi gara. Hizkuntzak guri
eta guk hizkuntzari, arnasa eta izatea.
Ikasten ari denak ematen dio irakasten ari denari zentzua. Irakasten ari denak ematen dio
hiztun zaharrari norabide berri bat. Hiztun zaharrak eman behar dio ikasten ari denari eskua.
Denok eman behar diogu elkarri euskara.
Euskara da ene ama hizkuntza. Baina ama hizkuntza zer da? Ama hizkuntza ez da lehenik
ikasten den hura, ez da amaren magalean jaso genuen hura, ama hizkuntza da, enetzat,
pentsatzeko baliatzen dugun hizkuntza. Gure arrazoiak eta irudiak nola fabrikatzen ditugun
han dago gure ama hizkuntza. Eta posible da, bizitzan zehar, euskara ama hizkuntza
bilakatzea, euskaraz pentsatzen ikastea. Bide horretan zatoztenoi miresmen eta goraintzi, eta
norbaitek esaten baldin badizue zuek euskaldun berriak zaretela, edo euskara ez dela zuen
ama hizkuntza, esaiozue zaharra izatea ez zaiola inori gustatzen, eta bide batez, esaiozue,
ama hizkuntza ez dela lehenik ikasten den hura, pentsamendua sortzen duen bakoitzaren
hizkuntza baizik.
Herri hau ere euskaraz pentsatuko dugu, edo ez da izanen. Hautatzen diogun ama
hizkuntzaren arabera dago gure herriaren geroa. Erdaraz mintzaraziko gaituztela? Badakigu
hori. Herri honek pentsatu beharko du zerbait erdarari buruz, baina herri hau ezin da pentsatu
erdaraz, herri hau euskaraz pentsatuko dugu, edo ez da izanen.
Herri bat erditu nahi badugu, inork erditzekotan, ama hizkuntzaz erdituko gara.
